مشاوره انجام پروپوزال ارشد انجام پایان نامه دکتری تهران تبریز اصفهان شیراز

در مطالعه ای که توسط Manohar و همکاران در سال 2016 با هدف بررسی آگاهی، نگرش و عملکرد دندانپزشکان در رابطه با درمان آپنه تنفسی انجام شد درکل 88 درصد از دندانپزشکان تعریف آپنه تنفسی را می دانستند. همچنین وقتی از آن ها در رابطه با تست های تشخیصی انجام شده برای آپنه تنفسی سوال شد 21 درصد نتوانستند تشخیص دهند این در حالی بود که بیش از 50 درصد از دندانپزشکان در رابطه با این تست ها دانش داشتند. همچنین 60 درصد دندانپزشکان در رابطه با سه گروه از لوازم کمکی آگاهی نداشتد(20).

در مطالعه ی مشابه دیگری که توسط Bian و همکاران در رابطه با آگاهی، نگرش و تجربه های کلینیکی دندانپزشکان عمومی در رابطه با آپنه تنفسی و وسیله های کمکی بر روی 500 دندانپزشک عمومی در ایالت ایندیانا در آمریکا انجام شد، شرکت کنندگان در رابطه با آپنه تنفسی و وسیله های کمکی نظر مثبتی داشتند. با این حال 58 درصد از دندانپزشکان نمیتوانستند علائم و نشانه های عمومی آپنه تنفسی را تشخیص دهند و 55 درصد از آن ها نیز در رابطه با دستگاه های جلوبرنده مندیبل اطلاعات کافی نداشتند.فقط 39 درصد از دندانپزشکان میتوانستند خرپف و آپنه تنفسی خفیف را تشخیص دهند. تنها 16 درصد از شرکت کنندگان درباره این موضوع در دانشکده دندانپزشکی آموزشی دیده بودند(8).

در مطالعه ی دیگری از Li و همکاران که به بررسی آگاهی و دانش پزشکان چینی در رابطه با آپنه تنفسی حین خواب در سال 2015 و بر روی 560 نفر انجام شد مشخص کردند که میانگین دانش در رابطه با آپنه تنفسی در این گروه44.87 ± 20.64 بود. 95 در صد پاسخ دهندگان فکر میکردندکه خرپف ممکن است یک بیماری باشد و 80 درصد پاسخ دهندگان می دانستند که آپنه تنفسی چیست(21).

در مطالعه دیگری که Jauhar و همکاران با هدف بررسی نگرش دندانپزشکان عمومی و پزشکان متخصص نسبت به ابزارهای داخل دهان برای مدیریت خروپف و آپنه خواب انجام دادند: 82 درصد متخصصین و 50 درصد دندانپزشکان به سوالات جواب دادند.از این تعداد 57 درصد از دندانپزشکان اظهار داشتندکه آنها تجهیزات برای درمان آپنه خواب را دارند ولی انجام غربالگری و بحث در رابطه با عوارض این لوازم بسیار متغیر است. همچنین 74 درصد از دندانپزشکان علاقه مند به شرکت در دوره های مدیریت آپنه وخواب بودند(22).

در مطالعه دیگری که توسط Vuorjoki و همکاران در سال 2016 در هلسینکی فنلاند با هدف بررسی آگاهی و نگرش دندانپزشکان عمومی و دندانپزشکان متخصص درباره درمان آپنه تنفسی انجام شد: در مجموع، 70.9٪ (134 نفر) دندانپزشکان واجد شرایط برای مطالعه، پرسشنامه را تکمیل کردند. از آنها 79.1٪ (106 نفر) دندانپزشکان عمومی و 20.9٪ (28 نفر) دندانپزشکان متخصص بودند. درمانهای با کمک اپلاینس به عنوان مثال، دستگاه های جلوبرنده فک پایین (MAD) کمتر در دندانپزشکان عمومی (8/69٪) گزارش شده ولی در متخصصان (3/89٪) (P <0.05)بیشتر گزارش شده است. عوامل خطر احتمالی، علائم و نشانه ها و پیامدهای OSA به طور کلی بدون توجه به میزان سابقه کار در دندانپزشکان به خوبی شناخته شده بود، اما متخصصان اغلب می دانستند که عرق شبانه (P <0.01) و خروپف (P <0.05) ممکن است نشان دهنده OSA باشد(23).

در مطالعه دیگری از Meenakshi و همکاران در سال 2016 که در رابطه با آگاهی دندانپزشکان و پزشکان درباره آپنه تنفسی در هند انجام شده: 62% از دندانپزشکان و 96% از پزشکان اطلاعی از درمانهای به وسیله اپلااینس برای آپنه تنفسی نداشتند.(24)

درمطالعه دیگری از Banabilh و Afaleg در سال 2017 که در باره آگاهی, سابقه تحصیلی, عقیده و مواجهه کلینیکی دندانپزشکان دولتی و خصوصی در رابطه با آپنه انسدادی و اپلاینسهای دهانی در عربستان انجام شد نتایج نشانگر این بود که تنها 48.6% دندانپزشکان با OSA آشنایی داشتند. علاوه بر آن اکثریت آنها (90.9%) اظهار داشتند که هیچ آموزشی درباره OSA و OA در زمان تحصیل ندیده اند. 81.1% آنها هرگز برای این بیماران OA تجویز نکرده اند. 87.4% دندانپزشکان هرگز بیمار مشکوک به OSA را به متخصصین ارجاع نداده اند(25).